o รักเริ่มต้น ตรงไหน ยังไม่รู้
เราไปมา หาสู่ อยู่นานเนิ่น
ผูกสนิท ชิดข้าง ทุกทางเดิน
จนเพลิดเพลิน สัมพันธ์ อันแสนดี
o ร่วมงานกัน สรรสร้าง แนวทางเริ่ม
คอยต่อเติม เพิ่มไอเดีย เคลียร์วิถี
แก้ปัญหา สารพัน ที่มันมี
ด้วยใช้ความ สามัคคี นี้เป็นทุน
o แม้เหนื่อยหนัก พักผ่อน ตอนไปเที่ยว
ก็เก็บเกี่ยว ความสวยงาม ความอบอุ่น
เพื่อเพิ่มแรง กำลัง ตั้งสมดุล
ให้กระตุ้น เดินหน้า เข้าท้าชน
o ทำอะไร หลายอย่าง ต่างต่างนั้น
เคียงข้างกัน ตลอด รอดเป็นผล
ทุกข์และสุข คลุกคละ มีปะปน
ตามถนน ชีวิต พิชิตมา
o แล้ววันนี้ ที่ใจ เพิ่งได้รู้
มีเธออยู่ ทุกห้อง เรียกร้องหา
กุมมือเกาะ เพราะหวั่น สัมพันธ์ลา
หยาดน้ำตา ไหลแต้ม บนแก้มปราง
o เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน ร้อนในอก
หัวใจตก ลงสุด ฉันทรุดร่าง
เลือดไหลนอง ท้องถนน บนหนทาง
ฝนเทพร่าง แดงทั่ว ฟ้ามัวเทา
o "รถซีดาน คันงาม ความเร็วจัด
แล่นเข้าอัด ร่างสูง มุ่งเป็นเป้า
ลอยกระเด็น เห็นตำตา ต่อหน้าเรา
สืบสองเท้า เข้าไปใกล้ ใจเต้นรัว
o พูดไม่ออก นอกจากมอง แล้วร้องไห้
เสียงใครใคร ตะโกนร้อง ก้องในหัว
ยินเสียงหวอ รถร่วมมา ตาพร่ามัว
ความหวาดกลัว จู่โจม โถมทับใจ
o พลันสติ วูบหาย กายล้มพับ
มิรู้หลับ เลยผ่าน นานแค่ไหน
พอฟื้นมอง ร้องถามความออกไป
เขาเป็นไงบ้างนะ กับอาการ"
o และตอนนี้ นั่งเคียง ข้างเตียงเขา
ซบหน้าเรา กับหลังมือ สื่อใจผ่าน
อยากช่วยแบ่งเจ็บมี ที่ทรมาน
เพื่อสมาน แผลบนกาย ให้หายพลัน
o หยาดน้ำตา ไหลอาบ ไม่อาจนับ
นิ้วมือเธอ ค่อยขยับ ตอบรับฉัน
เพียงไม่นาน เกินรอ ต่อจากนั้น
เขาลืมตา มองกัน ในทันที
o เสียงแหบแห้ง แกล้งเย้า ให้เรายิ้ม
บอก"นอนอิ่ม ไร้คนปลุก แสนสุขี"
คำพูดบอก เหมือนมอบ ปลอบฤดี
ความหมายมี คือยังไหว คลายกังวล
o จากวันนั้น ไม่นาน อาการเขา
ก็ทุเลาเบาดี ที่เห็นผล
เปิดหัวใจ ให้สิทธิ์ ลองคิดค้น
ความรักมา เล่นกล แต่หนใด
o เมื่อซึมซับ รับรู้ ความรู้สึก
ซึ่งส่วนลึก มีกัน เกิดหวั่นไหว
สัมพันธ์เคลื่อน เลื่อนชิด สนิทใน
แล้วแลกแหวน แทนไว้ เชื่อมใจเรา
.........
ภ.ภาพวาด
ส.๑.๙.๒๕๕๕
